Wat zijn no-see-ums?

Welke Film Te Zien?
 

Bijtende muggen, of 'no-see-ums', zijn gevleugelde insecten uit de Ceratopogonidae-familie, die meer dan 4.000 soorten omvat. Het zijn kleine mugachtige insecten (slechts 1-3 mm lang) en veroorzaken, net als zwarte vliegen, pijnlijke beten.

Bijtende muggen kunnen hinderlijk zijn voor kampeerders, vissers, jagers, wandelaars, tuinmannen en anderen die 's morgens vroeg en' s avonds buiten zijn, en zelfs overdag op stille, bewolkte dagen. Ze bijten gemakkelijk mensen, maar ze zijn zo klein dat ze eruit kunnen zien als zwarte pluisjes of wat vuildeeltjes. Dientengevolge kan de persoon die wordt gebeten, vaak niet zien wat er met het bijten gebeurt - vandaar de naam 'no-see-ums!'

Bijtende muggen worden soms ten onrechte 'zandvliegen' genoemd. Zandvliegen zijn insecten die tot een andere biologische groep behoren en niet moeten worden verward met bijtende muggen. Interessant is dat zowel mannelijke als vrouwelijke bijtende muggen zich voeden met nectar; alleen de vrouwtjes voeden zich echter met bloed, dat nodig is voor de rijping van bevruchte eieren. Met name het geslacht Culicoides voedt zich af en toe met dieren en mensen en fungeert als een mogelijke vector bij de overdracht van ziekten zoals Oropouche-koorts, filariasis en Japanse encefalitis, hoewel de overdracht van ziekten op mensen in Noord-Amerika uiterst zeldzaam is.

De verspreiding van bijtende muggen in het geslacht Culicoides is wereldwijd; Het is bekend dat 47 soorten alleen in Florida voorkomen! Soorten die behoren tot het geslacht Leptoconops komen voor in de tropen, subtropen, het Caribisch gebied en sommige kustgebieden van Zuidoost-Florida. Ze worden vaak aangetroffen in of rond omgevingen die worden gekenmerkt door modder of vochtige grond rond beekjes, vijvers en moerassen. Ze vliegen alleen in de warme maanden van het jaar en zijn het meest actief voor en tijdens de schemering.

Beten kunnen leiden tot ernstig jeukende bultjes of netelroos, de meest voorkomende laesies die worden waargenomen bij aanvallen van bijtende muggen. Omdat 'no-see-um' -beten kunnen optreden zonder bekend (of zelfs vermoedelijk) contact met Culicoides, is het belangrijk om verschillende aanwijzingen te onthouden die kunnen helpen bij het stellen van de diagnose van een bijtende door muggen veroorzaakte uitslag. Ten eerste worden bultjes meestal alleen aangetroffen in gebieden met onbedekte huid op de benen of onderarmen; dergelijke laesies hebben de neiging abrupt te eindigen op plaatsen die normaal beschermd zijn door kleding. Ten tweede kunnen familieleden of vrienden soortgelijke laesies hebben, die meestal binnen dezelfde tijdsperiode worden opgelopen. Ten derde kan de recente reisgeschiedenis naar gebieden waarvan bekend is dat 'no-see-ums' actief zijn, vaak worden uitgelokt als de tijd wordt genomen om te informeren.

Hoewel de huidbeetreacties tijdelijk zijn, hebben laesies van bijtende muggen vaak enkele weken nodig voordat ze volledig zijn verdwenen. Laesies kunnen extreem jeuken en kunnen leiden tot intens krabben. Eerste hulpbehandeling omvat orale antihistaminica en lokale steroïden om jeuk en ontsteking te verlichten. Bovendien moet de drempel voor het starten van orale antibiotica laag zijn, gezien het risico op bacteriële superinfectie als gevolg van krabben.